Sakince yürüyordu Diyarbakır sokaklarında. Bilboardlara gözü ilişti. Tanıdıktı bu resim. Şaşırmıştı. Bir yarışma hevesi gelip geçer sanıyordu. Yanılmıştı. Başarmıştı sevdiğim dediği -güya- hayallerine ulaşmıştı. Tüm aşiret karşı çıksa da yenilmemişti. Uzun uzun baktı bilboardlara. Baktıkça da öfkesi daha da kabardı. Hayır, hayır olamazdı şarkıcı. Onun sözünden çıkamazdı. Ama yapmıştı. İşte konser reklamları her yerde. Buna izin veremezdi. Ondan daha fazla kazanamazdı. İlgi göremezdi. Kıskançlık mıydı adı? Hayır, eziklikti. Ezilmişti güzel gözlerin mutluluğu karşısında. Bu başarıyı kendine yediremedi. Önünü arkasını düşünmedi bile. Karar vermişti. Öldürecekti.